Description
Նկարագրութիւն
Գրքում նորովի է լուսաբանված Հայաստանյայց Առաքելական եկեղեցու կատարած դերը հայ ժողովրդի կյանքում: Եկեղեցին, ի սկզբանե ձգտելով առանձնահատուկ դիրքի, բոլոր ժամանակներում իր գործունեությունը նպատակաուղղել է առաջին հերթին սեփական հոգևոր իշխանության ամրապնդմանը և հայության վրա բացարձակ իրավունքներ ստանալու համար նույնիսկ աստիճանաբար ժողովրդի դարձրել պարզապես եկեղեցու շուրջ համախմբված կրոնական համայնք: Այդ ամենի հետևանքները առ այսռր ագալի են:
Միանգամայն նոր մեկնաբանություններ են տրված Վարդանանց պատերազմի, Ավարայրի ճակատամարտի պատճառներին ու հետևանքներին առնչվող հարցերին, Վարդան Մամիկոնյանի և Վասակ Սյունու կերպարներին:
Հեղինակն այն կարծիքին է, որ արդեն կենսական անհրաժեշտություն դարձած ազգային-պետական գաղափարախոսություն ձևավորելու համար հարկավոր է նաև վերագնահատել հայ ժողովրդի պատմությունը, բացահայտել ունեցած ազգային կորուստների հանգամանքները, հասկանալ ճակատագրական նշանակություն ունեցած դեպքերի և իրադարձությունների ներքին տրամաբանությունը:
