Description
Նկարագրութիւն
Խաչիկ Դաշւրենցի «Խոդեդան» վեպը, որ ընդգրկում է շուրջ վաթսունամյա մի ժամանակաշրջան’ 1890-1950-ական թվականները, պաւրմությունն է բոնաշենցի հովիվ Մսապուրի (քրդերեն’ Խոդեդան) և նրա բախւրակից համերկրացիների: Մրնմւրահայ այս շինականներին վիճակված էր անցնելու արյունով ու արհավիրքներով լի մի ճանապարհ, որն ավարւրվում է Արևելյան Հա-յասւրանում: Նրանք վերջնական հանգրվան են գւրնում Մրա-գածի լանջերին’ դարավոր թշնամուն թողնելով իրենց պապերի երկիրը, «ուր հազարամյա պաւրմություն ունի ամեն մի քար, ծառ, ծաղիկ», ու վիրավոր սրւրերում անթեղելով այդ երկրի կորսւրյան կսկիծը. «Մ՜խ, երկիր, շաքար էր’ շան բերան մնաց»:
